Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการรับรู้และการเข้าถึงสารสนเทศเกี่ยวกับโควิด-19 ของนิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ รวมทั้งเปรียบเทียบพฤติกรรมการรับรู้และปัญหาการรับรู้สารสนเทศด้วย จากการจำแนกตามตัวแปรชั้นปีและกลุ่มคณะ โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ชั้นปีที่ 1-4 ทั้งหมด 21 คณะ ได้แก่ คณะพลศึกษา คณะเภสัชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ คณะกายภาพบำบัด คณะสังคมศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์คณะมนุษยศาสตร์ คณะสหเวชศาสตร์ คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ คณะทันตแพทยศาสตร์ คณะบริหารธุรกิจเพื่อสังคม คณะเทคโนโลยีและนวัตกรรม
ผลิตภัณฑ์การเกษตร คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย วิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม วิทยาลัยอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ และวิทยาลัยนานาชาติเพื่อศึกษาความยั่งยืน ประจำปีการศึกษา 2564 รวมทั้งสิ้นจำนวน 80 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ผลการวิจัยพบว่า นิสิตมีพฤติกรรมการรับรู้และเข้าถึงสารสนเทศเกี่ยวกับโควิด-19 ทราบข้อมูลการรับรู้อาการเบื้องต้น เช่น มีน้ำ มูก มีไข้ เจ็บคอ จำนวน 80 คน และไม่ทราบข้อมูล ไวรัสโควิด-19 ไม่ติดทางพัสดุ จำนวน 48 คน การนำสารสนเทศโควิดไปใช้ อยู่ในระดับมาก การใช้สารสนเทศในการรับข้อมูลป้องกันโควิด-19 อยู่ในระดับมาก ช่องทางการรับรู้และเข้าถึงสารสนเทศ อยู่ในระดับปานกลาง และช่องทางการรับรู้สารสนเทศเกี่ยวกับ
โควิด-19 พบว่า สื่อโซเชียลมิเดีย เป็นช่องทางการรับรู้สารสนเทศเกี่ยวกับ
โควิด-19 มากที่สุด จากผลการวิจัยพบว่า นิสิตมีปัญหาการรับรู้และเข้าถึงสารสนเทศอยู่ในระดับปานกลาง เนื่องจากมีการไม่ทราบถึงแหล่งข้อมูลที่มีความน่าเชื่อถือ
